Szop drobnymi kroczkami przemierzał chodnik, aby dojść do ścieżki, gdzie znajdowały się kasztany.
I w tym momencie pomyślałam, że muszę tę sytuację uwiecznić na zdjęciu.
Chodziłam za szopem, ale ten demonstracyjnie odwracał się do mnie swoim grubym zadem.
Sytuacja zmieniła się, kiedy jego właścicielka posadziła zwierzę koło siebie.
Okazało się, że to samiczka, która bardzo lubi zdjęcia. (jak każda z nas)
Pozowała niczym modelka, a jej pani gaworzyła z ochroniarzami. I wówczas przypomniałam sobie liczne maksymy, które napotkałam w zakątkach internetu.
Rosja to nie kraj. To stan umysłu.
Z niecierpliwością oczekiwałam, co dalej wydarzy się z Rosjanką i jej szopem.
Może zaczną tańczyć?
A może grać w scrabble?
Pewnie korzystanie ze słowników do scrabble w Rosji jest legalne?
Ku mojej uldze i niewielkiemu rozczarowaniu, kobieta pomaszerowała dalej, w kierunku stacji paliw.
Byłam święcie przekonana, że ów Rosjanka zamierza wprowadzić szopa na imprezę.
I wówczas do akcji musiałabym wkroczyć ja.
Chociaż Rosjanie to dziwny naród, ale lubię ich.
Organizowali u nas imprezę i było naprawdę sympatycznie.
Dziwiły mnie jedynie fryzury mężczyzn (a może chłopców). Ich grzywki układały się w charakterystyczne serduszka – niczym fryzura Marka Mostowiaka z “M jak Miłość”.
Niektórzy mieli również ogromne kolczyki w uszach, nie były to tunele, ale wielkie pierścienie zapinane z tyłu.
